Rozdział 2

Następnego ranka nasza drużyna ruszyła w dalszą drogę. Po całym dniu podróży z kilkoma postojami , usłyszeli krzyk. Szybko podbiegli w tamtą stronę i zauważyli wóz jakiś kupców otoczony przez bandytów, a w rękach dwójki z nich starszego trochę chudego, siwowłosego mężczyznę i młodą piękną kobietę o miodowych włosach.  
-Musimy jej pomóc.
Szepnęła Sakura.  
-Sasuke ty… -Zaczął Kakashi, gdy nagle przerwał, ponieważ z drugiego końca lasu wystrzeliło kilka kunai szybko zabijając bandytów koło kupca i dziewczyny. Następnie z zawrotną prędkością z cieni wyskoczyła jakaś postać. Podbiegła do reszty zbójców zabijając ich bez problemu.  
-Nic wam nie jest?
  Odezwał się do dwójki skulonej na ziemi. Spojrzeli na niego trochę ze strachem, a zarazem z wdzięcznością.  
-Nic. Arigato za ratunek.
  Starszy powiedział otrzepując się z ziemi i pomagając wstać dziewczynie.
-Arigato.
Odparła niepewnie.  
-Nie mam za co to był mój obowiązek wam pomóc.  
Po otrząśnięciu się Konoha zauważyła, że ten kto pomógł dwójce ludzi był ubrany w długi czerwony płaszcz z czarnymi płomieniami. Rękawy sięgały do nadgarstków na których były dziwne bransolety, a kaptur zasłaniał całą jego twarz oprócz ust, które uśmiechały się uspokajająco.
-Sensei, czy to nie jest przypadkiem słynny Krwawy lis, który zniszczył całe Akatsuki? Usłyszał szaro włosy słowa swojej uczennicy, które wyrwały go z letargu.  
-Na to wygląda. ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ -Jak masz na imię?  
Pytanie odwróciło na chwile uwagę od krzewów człowieka w płaszczu. Spojrzał na ciepłe i roześmiane pomimo ostatnich zajść oczy kupca. Po czym odwrócił wzrok na dziewczynę, która zarumieniła się i wtuliła w ojca.  
-Moje imię jest w tej chwili nieistotne, ale zwą mnie Krwawym Lisem.  
Staruszek kiwnął głowa a dziewczyna jeszcze bardziej się zarumieniła jeśli to było w ogóle możliwe.  
-A jak wy się nazywacie?
  -Mów do mnie staruszku każdy oprócz mojej córki…- tu wskazał na brunetkę. -…Niny tak się do mnie zwraca. Kiwnął lekko głowa. -Młody nie będziesz zadowolony wyczuwam czakre czterech osób z Konohy za tobą w pobliskich krzakach.  
Usłyszał głos Kuramy.  
-Dzięki futrzaku.
  Powstrzymując chichot na warczenie lisa, krzyknełem.  
-Możecie już wyjść z tych krzaków.  
Krzyknął zadziwiając dwie osoby koło siebie, a sam upewnił się, że kaptur dokładnie zasłania jego twarz. Po chwili z krzaków wyszły trzy osoby. Zakapturzony osobnik rozpoznał w nich swoją starą drużynę z Konohy. Kakashi z wyglądu nic się nie zmienił, Sakura miała teraz dłuższe włosy spięte z tyłu głowy w kucyk. Uchiha pozbył się z twarzy tego wyniosłego spojrzenia mówiącego ,,jestem panem świata, a ty robakiem’’. Z boku stał mężczyzna bardzo podobny z wyglądu do Sasuke, tylko że był o wiele bledszy.
  -Pewnie zastąpili mnie nim w drużynie.  
-Nie dziw się młody pare lat już minęło.
  Wszyscy byli ubrani w typowy strój shinobi, różniący się od siebie niewielkimi detalami. Przeklinając swoje szczęście zapytał.  
-Kim jesteście?
  -Nie mamy obowiązku informowania cię.  
Odezwał się blado skóry ze sztucznym uśmiechem.  
-Sai nie bądź niemiły.  
Upomniała go Sakura. Zdziwił się czemu go nie uderzyła jak zawsze miała w zwyczaju, ale widocznie nie zmieniła się tylko na zewnątrz. -Przepraszam za kolegę. Zwróciła się do mnie z przyjaznym uśmiechem. -Jestem Sakura, to jest Sasuke…- wskazała na czarnookiego z fryzurą jakby go piorun szczelił. -…to jest Sai…- wskazała na typka z twarzą wypraną z emocji. -…,a to nasz sensei Kakashi.  
Odwróciła się do szarowłosego, który cały czas przypatrywał mi się z ciekawością.
  -Teraz gdy już nas znasz może byś sam się przedstawił. Krwawy Lisie. Odezwał się junin.  
-Przykro mi , ale tylko moi najbliżsi przyjaciele znają moje imię i nazwisko więc nie obrażajcie się, ale wam ich nie wyjawię. -Rozumiemy.
  Mruknął Sasuke. Skinąwszy im głową odwróciłem się do Staruszka i Niny.
-Wybieracie się do wioski mgły?  
Spytał się ich, a oni przytaknęli.  
-Ja też i jeśli pozwolicie odprowadzę was, bo nie chcę by wam coś się stało.
  -Nie chcemy sprawiać ci kłopotu.  
Powiedział staruszek.
  -To żaden kłopot do wioski z wozami jest jeszcze pół dnia drogi. -Dobrze.
  Naruto odwrócił się do Konoszan.
  -Wy też udajecie się do mgły.  
-Tak.  
Przytaknął Hakate.  
-Wiedz chodźmy wszyscy razem, tylko poczekajcie na mnie chwile muszę po coś wrócić.  
-Dobrze.  
Uśmiechnął się i zniknął na chwile między drzewami.
  -Dobra Kurama wychodź.
Złożył kilka pieczęci i z czerwonej czakry uformował się lis o dziewięciu ogonach wielkości dużego psa.
  -Zmniejsz się do wielkości małego lisa i zostaw jeden ogon.
  -Dobrze.
Rozciągając się wykonał polecenie, by po chwili wskoczyć na ramiona blondyna. Już z lisem wrócił do grupy i po chwili udali się w drogę.